مزایای استفاده از استانداردهای GS1 جهت ردیابی و شناسنامه کردن بذر ونهال

فصلنامه شماره 52(بهار1403)-امیرحسین فتحی

چکیده

استانداردهای GS1 مزایای متعددی برای مؤسسات و سازمان‌ها دارند. این استانداردها شامل کدها و کلیدهایی برای شناسایی یکتا و بی‌ابهام موجودیت‌های مختلف مانند اقلام تجاری، واحدهای لجستیکی، مکان‌های فیزیکی و اسناد هستند. استفاده از استانداردهای GS1 در زمینه بذر و نهال می‌تواند به شناسایی و ردیابی دقیق محصولات از تولید تا مصرف کمک کند که این امر به بهبود مدیریت موجودی و کاهش اتلاف منجر می‌شود. همچنین، این استانداردها باعث افزایش شفافیت در زنجیره تأمین می‌شوند که منجر به افزایش اعتماد مصرف‌کنندگان و کاهش تقلب می‌شود. علاوه بر این، استانداردهای [1]GS1 می‌توانند هزینه‌های اجرایی را کاهش داده و کارایی را در زنجیره تأمین افزایش دهند. این استانداردها به تضمین کیفیت و ایمنی محصولات کمک می‌کنند و شناسایی سریع مشکلات و بازگشت محصولات معیوب را ممکن می‌سازند. در نهایت، استانداردهای GS1 تبادل داده‌ها بین شرکای تجاری و مؤسسات مختلف را تسهیل می‌کنند که منجر به بهبود هماهنگی و همکاری می‌شود.

آیا به اطلاعات بیشتری در مورد یکی از این مزایا نیاز دارید؟

1- درباره سازمان جهانی GS1

سازمان جهاني GS1، يك نهاد بين‌المللي غيرانتفاعي و غيرسياسي باسابقه‌ای ۵۰ساله ‌است كه توسعه و مديريت فراگيرترين سيستم‌ استانداردهاي زنجيره تأمین در دنيا را بر عهده دارد. استفاده از استانداردهاي GS1، کارایی، اطمينان و شفافيت را در زنجيره‌هاي تأمین مختلف تضمين مي‌كند.

سازمان جهانی GS1 از طريق نمايندگان خود در سراسر جهان، با شركاي تجاري، صنايع توليدي، دولت‌ها و شركت‌هاي صاحب فناوري‌ در ارتباط است تا نيازهاي آنان و مشكلات موجود در كسب‌وكارشان را بشناسد و از طريق طراحي و پياده‌سازي استانداردهاي جهاني، براي نيازهاي موجود، پاسخي مناسب ارائه دهد.

روزانه بيش از 5/6 ميليون شركت عضو GS1 در 150 كشور جهان، بيش از 6 ميليارد تراكنش مبتني بر استانداردهاي GS1 را ايجاد مي‌كنند كه همين امر موجب شده است استانداردهاي GS1 به‌عنوان «زبان جهاني كسب‌وكار» شناخته و در سراسر دنيا فراگير شود.

2- درباره مرکز ملی شماره‌گذاری کالا و خدمات ایران

مركز ملی شماره‌گذاری کالا و خدمات ایران که پس از این به‌اختصار با عنوان مرکز ملی از آن نام‌برده می‌شود، در سال 1374 توسط مؤسسه ‌مطالعات و پژوهش‌هاي بازرگاني تأسيس شد و نمايندگي سازمان جهاني GS1 ‌ را كسب كرد و اكنون به‌عنوان GS1 Iran شناخته مي‌شود. در فاصله سال‌هاي 1374 تا 1384، فعاليت اصلي مركز ملی، صدور باركد براي كالاهايي بود كه توسط شركت‌هاي ايراني توليد و به بازار عرضه مي‌شود. اين باركدها در فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي داخل و خارج از كشور استفاده مي‌شود و با كمك آن‌‌ها عمليات فروش مكانيزه در پايانه‌هاي فروشگاهي موسوم به POS امكان‌پذير شده است. از سال 1384، مرکز ملی اقدام به شناسایی کالاها و خدمات و ایجاد کاتالوگ برای آن‌ها در سطح ملی نمود. تاكنون 130 هزار توليد‌كننده و واردكننده از سراسر ايران به عضويت اين مركز درآمده‌اند و بانك اطلاعاتي با بيش از 6 ميليون کاتالوگ کالا و خدمت در اين مركز شکل‌گرفته است.

3- استانداردهای GS1 (شناسایی، ضبط، اشتراک‌گذاری داده)

سازمان جهانی GS1 دارای سه دسته استاندارد اصلي است که مجموعه این استانداردها در کنار هم منجر به تحقق شعار اصلی سازمان GS1 یعنی «زبان جهانی کسب‌وکار» می‌گردد. استانداردهای شناسایی GS1 پایه و کلید استفاده از سایر استانداردها هستند. این استانداردها به موجودیت‌های مختلف درگیر در زنجیره تأمین ازجمله قلم کالای تجاری، واحد لجستیکی، مکان، اموال ثابت و برگشت‌پذیر، اسناد و غیره یک کد منحصربه‌فرد تخصیص می‌دهند. در این بخش به معرفی این استانداردها می‌پردازیم.

3-1استاندارد شناسایی

به‌منظور ايجاد زبان مشترك، بايد هر موجوديت در زنجيره تأمین به‌صورت منحصربه‌فرد شناسايي شود. در زنجيره تأمین موجوديت‌هاي متنوعي مانند قلم كالاي تجاري، شركاي تجاري، واحد‌هاي لجستيكي، موقعيت‌هاي مكاني فيزيكي و ديجيتالي، دارايي‌هاي سازماني، اسناد و غيره وجود دارد. بر اساس استانداردهاي GS1 براي شناسايي هر يك از اين موجوديت‌ها يك كليد شناسايي وجود دارد. به‌عنوان‌مثال براي شناسايي قلم تجارتي كد شماره جهانی قلم کالای تجاری (GTIN[2]) استفاده می‌شود. با پيوستن شركاي تجاري به استانداردهاي GS1، كليه محصولات زنجيره تأمین يك GTIN يكتا جهاني دريافت می‌نمایند و بنابراين هر خرده‌فروش به‌راحتی می‌تواند محصولات را در سيستم خود شناسايي نمايد. در ادامه هر یک از کلیدهای شناسایی به‌اختصار شرح داده خواهد شد:

3-2-كد جهاني قلم كالاي تجاري (GTIN)

اين كد براي شناسايي كليه محصولات استفاده مي‌شود. در سيستم‌هاي رديابي براي شناسايي گروهي كالا، از اين كليد شناسايي به همراه شماره بچ (LGTIN[3]) و براي شناسايي تك‌تك محصولات به‌صورت منحصربه‌فرد، اين كليد شناسايي به همراه يك شماره‌سریال (SGTIN[4]) استفاده مي‌شود. بنابراين پيشنهاد مي‌شود در این سیستم ردیابی، از این کلید شناسایی به همراه شماره بچ و تاريخ توليد آن برای شناسایی مواد اولیه و ملزومات و محصولات توليدي استفاده شود. اگر محصول ایجادشده در سطح بسته‌بندی غیر از «واحد پایه» باشد و محصولات محتوای آن همگن باشند (همگی دارای یک کد GTIN باشند) امکان صدور کد GTIN14 وجود دارد، بنابراین پیشنهاد می‌شود برای شناسایی بسته‌بندی محصولات از این شناسه‌ها استفاده شود. به اين صورت تمامي اقلام به‌صورت يكتا و گروهي قابل‌شناسایی و رديابي هستند.

3-3- کد جهاني مكان (GLN)[5]

اين كد براي شناسايي منحصربه‌فرد هويت‌هاي حقيقي و يا حقوقي، مكان‌ها، ايستگاه‌ها و غيره مورداستفاده قرار مي‌گيرد. بنابراين پيشنهاد مي‌شود از اين كد براي شناسايي واحد تولیدی، تأمین‌کننده، انبارها، نمايندگي‌هاي فروش و غيره استفاده شود.

3-4- کد سریالی بسته ارسالی(SSCC[6])

اين كد براي شناسايي يكتاي واحد‌هاي لجستيكي استفاده مي‌شود. پيشنهاد مي‌شود براي شناسايي مرسوله‌هايي كه به‌منظور جابه‌جایی و حمل‌ونقل ايجاد مي‌شوند، از این کلید شناسایی استفاده شود.

3-5- کد جهانی دارایی ثابت(GIAI[7])

كد جهانی دارایی ثابت براي شناسايي منحصربه‌فرد دارایی‌های ثابت مورداستفاده قرار مي‌گيرد. بنابراين پيشنهاد مي‌شود از اين كد براي شناسايي تجهیزات و ماشین‌آلات استفاده شود.

3-6- كد جهاني دارايي برگشتني (GRAI[8])

اين كد براي شناسايي اموال و تجهيزاتي مورداستفاده قرار مي‌گيرد كه از سازمان خارج مي‌شود و بايد دوباره به سازمان برگردد. مانند كانتينر‌ها، پالت‌ها و غيره بايد با اين كد شناسايي شوند.

4- استاندارد نشانه‌گذاری و ثبت و ضبط داده

پس از شناسايي منحصربه‌فرد موجوديت‌هاي زنجيره تأمین، كليد‌هاي شناسايي موجوديت‌ها بايد در کوتاه‌ترین زمان و با بالاترين دقت در سيستم‌هاي اطلاعاتي ثبت شود. در اينجا استاندارد ثبت و ضبط داد‌ه‌ها تعریف‌شده است تا اين داده‌ها توسط ماشين قرائت ‌شده و اطلاعات در سيستم‌هاي اطلاعاتي مورد پردازش قرار گيرد. در اين استاندارد در مورد انواع حامل‌هاي داده به شكل باركد‌هاي یک‌بعدی، دوبعدي و تگ‌هاي RFID[9] بحث شده و موارد كاربرد هرکدام و همچنين نحوه و مقدار بارگذاري اطلاعات در آن‌ها توضيح داده‌شده است. از ديگر مواردي كه در اين بخش استاندارد به آن اشاره ‌شده است ابعاد صحيح و استاندارد حامل‌هاي داده، محل قرارگيري آن، ميزان رزولوشن باركدها و غيره است كه توضيحات كامل آن در اين بخش استاندارد ذکرشده است.

5- استاندارد به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات

به‌منظور ايجاد هماهنگي بين شركاي زنجيره تأمین، پس از شناسايي موجوديت‌ها و ثبت و ضبط داده‌هاي مربوط به آن، بايد اطلاعات جمع‌آوری‌شده به شكل استاندارد بين شركاي تجاري به اشتراک گذاشته شود. بر اساس اين استاندارد اطلاعات محصول كه شامل اطلاعات اصلي (اطلاعاتي مربوط به ماهيت كالا كه در طول زنجيره تأمین تغيير نكرده يا به‌ندرت تغيير مي‌كند مانند نام كالا، تولیدکننده كالا، مواد تشکیل‌دهنده كالا و غيره)، تراكنشي (داده‌هايي كه در فرآيند سفارش تا پرداخت ايجاد مي‌شود مانند تعداد كالاي سفارش شده، سفارش‌دهنده، مبلغ پرداختي و غيره) و رويدادي (اطلاعاتي در مورد تاريخچه و سرگذشت كالا در زنجيره تأمین ايجاد مي‌شود مانند اينكه يك كالا در چه زماني، در كجا و توسط چه كسي تولیدشده و قرار است به كجا ارسال شود) است بر اساس يك سري قوانين و قواعد جمع‌آوري، نگهداري و انتشار داده مي‌شود. اين دسته از استاندارد‌ها باعث بهبود و افزايش كيفيت اطلاعات براي تراكنش‌هاي B2B[10] و B2C[11] مي‌شود تا مشتريان نهايي بتوانند به منبع قابل‌اعتماد اطلاعاتي كالا وصل شده و به اطلاعات مهم كالا دسترسي پيدا كنند.

بر اساس استاندارهاي GS1 به‌منظور به‌اشتراک‌گذاری اطلاعات اصلي شركاي تجاري از شبكه جهاني همگام‌سازي داد‌ه‌ها (GDSN[12]) استفاده مي‌كنند، همچنين براي به‌اشتراک‌گذاری داده‌هاي تراكنشي از GS1 EDI  و براي به‌اشتراک‌گذاری داده‌هاي رويدادي از EPCIS[13]  استفاده مي‌شود.

6-استاندارد ردیابی GS1

سازمان جهاني GS1 براي رديابي و رهگيري، يك مدل جامع و فراگير ارائه نموده است. بر اساس مدل GS1 اگر تمام طرف‌هاي حاضر در يك زنجيره تأمین، رديابي دروني و بيروني را انجام دهند، فرآيند رديابي كامل در سراسر زنجيره اجرا مي‌شود.

هدف از انجام فرآيند رديابي براي طرف‌هاي حاضر در آن، اين است که اطلاعاتي درباره تاريخچه، کاربرد يا مکان یک‌قلم نيازمند رديابي از هر نقطه در زنجيره تأمین به دست آيد. در هر فرآيند رديابي، به طور معمول مراحل زير وجود دارد:

مراحل فوق به طور مختصر در ادامه معرفی‌شده‌اند. توجه داشته باشيد كه «برنامه‌ريزي و سازمان‌دهی» در درون مراحل رديابي نيست و پيش‌نياز آن است. علاوه‌برآن «به‌كارگيري و استفاده از اطلاعات» نيز درون مراحل رديابي نبوده و پيامد آن است.

6-1-برنامه‌ريزي و سازمان‌دهی (پيش‌شرط لازم)

خروجي اين مرحله به اين صورت است كه همه طرف‌هاي حاضر در فرآيند رديابي مشخص مي‌كنند چگونه داده‌هاي رديابي را تعيين، جمع‌آوري، به‌اشتراک‌گذاری و نگهداري کنند. همچنين مشخص مي‌كنند چگونه ارتباطات بين ورودي­ها، فرآيندهاي دروني و خروجي­ها را برقرار و مديريت مي‌نمايند.

6-2- شناسايي و تنظيم داده‌هاي اصلي

خروجي اين مرحله به‌صورت زير است: همه طرف‌هاي حاضر در فرآيند رديابي داده‌هاي اصلی خود مانند نام و شماره شناسايي اقلام تجاري (GTIN) و شماره جهاني مكان‌ها (GLN) و ساير داده‌هاي اصلي را در همه‌ي سيستم‌هاي تبادل اطلاعات با هم تنظيم و هماهنگ مي‌نمايند.

6-3-  ثبت داده‌هاي رديابي

خروجي اين مرحله به اين صورت است كه طرف‌هاي حاضر در فرآيند رديابي مي­توانند اقلام نيازمند رديابي را شناسايي کرده و داده‌هاي رديابي توافق شده و مرتبط را جمع­آوري و ثبت نمايند. اين داده‌ها درباره اقلام نيازمند رديابي است که در زنجيره تأمین جريان دارد.

6-4- درخواست رديابي

خروجي اين مرحله به اين صورت است كه داده‌هاي رديابي در دسترس قرار گرفته و طرف‌هاي حاضر در فرآيند رديابي براي یک‌طرف مجاز كه درخواستي براي رهگيري یک‌قلم نيازمند رديابي ارائه نمايد، مي­توانند اطلاعات مورد توافق، خوانا، جامع، صحيح و به‌روز تهيه و ارائه نمايند.

درخواست رهگيري با تبادل داده‌هايي که جمع‌آوري و ثبت‌شده‌اند سروکار دارد. يک درخواست رهگيري مي­تواند هفته‌ها، ماه‌ها يا سال‌ها پس ‌از اینکه قلمِ نيازمند رديابي، به جريان افتاد، مصرف شد يا استفاده گرديد، تنظيم و ارائه شود. انواع درخواست‌هاي رهگيري که طرف‌هاي حاضر در فرآيند رديابي مي‌خواهند آن‌ها را ارائه دهند، تعيين‌کننده داده‌هاي رديابي است که طرف‌ها بايد باهم مبادله نمايند. براي مثال سوابق کيفيت براي واحدهاي بزرگ جابجا شونده لازم نيست اما مي­تواند در صورت وجود اهدافي براي مسائل ايمني محصول و يافتن منشأ آن به کار آيد.

6-5- به‌كارگيري و استفاده از داده‌ها (كاربرد اطلاعات)

كاربرد اطلاعاتي که حاصل درخواست رديابي است مي­تواند مثلاً جهت ريشه‌يابي و حل يک مسئله کيفيتي يا مطلع نمودن طرف‌هاي حاضر در فرآيند رديابي باشد.

7- خدمات قابل‌ارائه توسط مرکز ملی

• ممیزی داده­های اصلی کالاهای مرتبط با تأمین قطعه به‌صورت نمونه­ای و اعلام عدم انطباق­های آن با استاندارد
• استانداردسازی داده­های اصلی اقلام و تعیین دوگانگی­های اطلاعاتی (تعیین اقلام یکسان)
• تعیین اقلام قابل‌جایگزینی به دو روش کارشناسی و سیستمی (تعیین اقلام مشابه)
• ایجاد بانک مفاهیم سازمانی استاندارد به‌عنوان مرجع ایجاد داده­های اصلی سازمان
• ایجاد الگوهای شناسایی اقلام سازمانی
• شناسایی و کاتالوگ­سازی اقلام و تخصیص شناسه یکتای سازمانی
• توسعه ساختارهای طبقه­بندی بنا به نیاز سازمان و متناظر کردن ساختارهای ایجاد شده با ساختار طبقه­بندی ملی و سایر ساختارهای طبقه­بندی بین­المللی (بنا به نیاز و انتخاب سازمان)
• شناسایی و شناسه­گذاری خدمات قابل ارائه­ی سازمانی و برون‌سازمانی (کد خدمت)
• ایجاد بانک اطلاعاتی مراجع تولیدکننده و تأمین‌کننده اقلام سازمانی همراه با ارتباط هر مرجع با اقلام
• ایجاد بانک اطلاعاتی مراجع مصرف­کننده­ی محصولات
• ایجاد بانک اطلاعاتی مکان­ها و موقعیت­های جغرافیایی

8- مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال

مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال در ایران باهدف نظارت و بررسی بر رویش و کنترل بذر و نهال تأسیس شده است. این مؤسسه مسئولیت‌هایی مانند حفاظت از منافع ملی، ساماندهی امر کنترل و گواهی بذر و نهال، حفظ حقوق مالکیت معنوی به‌نژادگران، شناسایی و ثبت ارقام جدید گیاهی و کنترل و نظارت بر امور بذر و نهال کشور را بر عهده دارد. مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال در ایران نقش مهمی در بهبود کیفیت و بهره‌وری کشاورزی دارد. این مؤسسه فعالیت‌های متعددی انجام می‌دهد که شامل موارد زیر است:

1. کنترل و گواهی بذر و نهال: اطمینان از کیفیت و سلامت بذرها و نهال‌ها از طریق آزمایش‌ها و بررسی‌های دقیق.

2. تحقیقات علمی: انجام تحقیقات برای بهبود و توسعه ارقام جدید گیاهی که مقاوم‌تر و پربارتر باشند.

3. آموزش و ترویج: ارائه آموزش‌های لازم به کشاورزان و تولیدکنندگان بذر و نهال برای بهبود روش‌های کشت و تولید.

4. حفظ حقوق مالکیت معنوی: حمایت از حقوق به‌نژادگران و ثبت ارقام جدید گیاهی به نام آنها.

5. همکاری‌های بین‌المللی: همکاری با موسسات و سازمان‌های بین‌المللی برای تبادل دانش و فناوری‌های نوین.

9- نحوه اجرای استانداردهای GS1 در زمینه مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال

9-1- ثبت اطلاعات پایه و صدور شناسنامه های استاندارد

به‌منظور ایجاد سیستم نشانه‌گذاری و ردیابی نهال‌ها، نیاز به شناسایی نهال‌ها، تولیدکنندگان و مزارع تولید نهال است که در ادامه نحوه شناسایی و صدور شناسنامه نهال و شناسنامه مزارع ارائه می‌شود:

9-1-1- شناسنامه نهال‌ها

طبق استاندارد‌ GS1، بانک مفاهیم متشکل از ویژگی‌هایی است که نهال را در سطح بین‌المللی معرفی می‌کند. از‌طریق بانک مفاهیم می‌توانیم راهنمای شناسایی (برای توصیف نهال‌ها استفاده می‌شود) در اختیار مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال قرارداد و این سازمان بر اساس نیازمندی‌های خود یک الگوی وصف واحد در سطح بین‌المللی به نام GTIN برای صدور شناسنامه استاندارد و یکپارچه نهال‌ها صادر می‌کند. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این شناسنامه ‌این است که علاوه بر شناسایی منحصربه‌فرد نهال‌ها در سطح ملی، قابلیت استعلام بین‌المللی دارد و باتوجه‌به اینکه بر اساس استاندارد و بانک مفاهیم سازمان جهانی GS1 ایجاد شده، قابلیت بیان اطلاعات به 17 زبان زنده دنیا را خواهد داشت.

9-1-2- شناسایی تولید کنندگان و شناسنامه مزارع

باتوجه‌به توضیحات در مورد ‌کد GLN به‌منظور شناسایی تولیدکنندگان و مزارع تولیدی نهال استفاده می‌شود. این کد علاوه بر شناسایی تولیدکنندگان نهال به همراه زمینه فعالیت، تنوع‌ محصول تولیدی، آدرس، اطلاعات تماس، مختصات جغرافیایی و….می‌تواند مزارعی که در آن‌ها نهال‌ها کشت می‌شود را به‌صورت قطعه‌بندی شده به همراه مختصات جغرافیایی و آدرس مربوطه، مشخصات خاک و قابلیت‌های مربوطه به آن را شناسایی و اطلاعات آن را در قالب ‌شناسنامه مزارع (باتوجه‌به الزامات و نیازمندی‌های اطلاعاتی آن مؤسسه) ایجاد  نماید.

این استاندارد علاوه بر شناسایی مزارع، این قابلیت را برای دستگاه‌های نظارتی و قانون‌گذار ایجاد می‌کند که فعال یا غیرفعال بودن مزارع تولیدکنندگان، میزان تولید مزارع و کیفیت نهال‌های تولیدی را به‌راحتی تشخیص و رصد نماید.

9-2- بررسی نحوه شناسایی و نشانه‌گذاری

این مرحله شامل بررسی نحوه شناسایی و نشانه‌گذاری (برچسب‌زنی) نهال‌ها (مانند نوع محصول، نام رقم، نام پایه…) و مختصات جغرافیایی (تولیدکننده، تأمین‌کننده، وهم مختصات جغرافیایی زمین) می باشد. گام‌های ذیل جهت انجام این مرحله لازم است:

9-2-1- ممیزی نحوه شناسایی و نشانه‌گذاری

در این گام سیستم شناسایی و نشانه‌گذاری نهال‌ها، مختصات جغرافیایی و اسناد بر اساس استاندارد شناسایی GS1 مورد ارزیابی قرار‌گرفته و فهرست عدم انطباق به همراه توضیحات آن در اختیار کارفرما قرار‌خواهد گرفت. به منظور‌ارائه ارزیابی مربوطه جهت شناسایی و نشانه‌گذاری نهال ها، ‌از مزارع و مراکز توزیع (نهالستان‌ها ) بازدید میدانی به‌عمل آمده و با توجه به بازدید مربوطه فهرست عدم انطباق‌ها استخراج شود.

9-2-2- ارائه راهکار‌رفع عدم انطباق‌ها

در این گام دستورالعمل تخصصی جهت رفع عدم انطباق‌های احصاء شده جهت دریافت کدهای استاندارد برای نهال‌ها، مختصات جغرافیایی و همچنین نحوه نشانه‌گذاری آن شامل ارائه ابعاد استاندارد، محل نصب، نوع برچسب مناسب و غیره، تدوین و به کارفرما تحویل داده می‌شود.

9-2-3- اجرا راهکار توسط مرکز

در این مرحله بر اساس ارزیابی صورت‌گرفته کدهای موردنیاز و مختصات جغرافیایی توسط مرکز صادر می‌شود. همچنین فرآیند نشانه‌گذاری موارد مذکور نیز بر اساس استاندارد توسط مرکز صورت خواهد پذیرفت. 

باتوجه‌به محصولات، مرکز مشاوره می‌دهد که از‌چه نوع label (که نسبت به ‌سرما و گرما و رطوبت مقاوم بوده و قابلیت نصب راحت بر روی نهال داشته باشد و از لحاظ هزینه مقرون‌به‌صرفه باشد و‌هم اینکه رنگ موردنظر در این لیبل‌ها اعمال شود و از امنیت بالایی برخوردار باشد و ازطرفی به‌راحتی برای کشاورز قابل‌درک باشد.)، از چه نوع حامل داده‌هایی (بارکدهای دوبعدی)، ‌ازچه تگ‌هایی، از چه نوع ‌ترکیب اطلاعاتی در حامل داده‌ها، چه جاهایی از RFID  استفاده شود.

9-3- ارائه سیستم اطلاعاتی یکپارچه چاپ لیبل

تمام تأمین‌کنندگان نهال باید کارتابل اختصاصی داشته باشند و بر اساس نوع محصول تولیدی که از قبل برای آن‌ها کد  GTIN دریافت کردند، درخواست صدور لیبل به تعداد موردنیاز بدهند. تعداد درخواست لیبل پس از بررسی و تأیید توسط مؤسسه تحقیقات بذر و نهال، امکان چاپ را برای تأمین‌کنندگان نهال فراهم خواهد کرد. این لیبل به همراه اطلاعاتی نظیر شماره بچ تولیدی، شماره‌سریال اختصاصی، سال تولید و کد GTIN  که شامل (نام محصول، نام رقم، نام پایه، شماره مجوز) است توسط بارکد دوبعدی QR- CODE  چاپ خواهد شد. پس از آن تولیدکنندگان ملزم به الصاق و اسکن لیبل‌ها بر روی نهال‌ها هستند. در اینجا سیستم به ما گزارشاتی مبنی بر اینکه چه تأمین‌کننده‌ای، چه تعدادی و از چه نوع محصول، به همراه اینکه لیبل‌ها توسط چه کسی تأیید یا عدم تأیید شده و در نهایت تعداد و تاریخ و ساعت چاپ لیبل و تعداد لیبل الصاق شده بر روی هر نهال ارائه خواهد داد.

10-مزایای استفاده از استانداردهایGS1

شناسنامه نهال و مزارع تولیدی نهال به‌صورت یکپارچه در کشور تعریف می‌شود.

این شناسنامه قابلیت استعلام بین‌المللی دارد در این صورت، امکان صادرات نهال فراهم می‌شود.

استانداردها قابلیت انتقال سریع‌تر،دقیق ترو هماهنگ تر در زنجیره تامین را فراهم می کنند.

به مزارع این امکان را می‌دهد که هر محصول را به‌صورت یکتا بررسی کند.

قابلیت رهگیری در زنجیره تأمین از طریق استفاده از شناسنامه سریال GS1، EPS[14]  می‌توان به ردیابی دقیق از تاریخ کاشت تا تحویل محصول در زنجیره تأمین پرداخت.

این اطلاعات در مدیریت موجودی، اثربخشی و اطمینان از کیفیت محصولات مؤثر باشد.

استفاده از بارکد GS1  برای اطلاعات مرتبط با محصولات، امکان به اشتراک گذاشتن اطلاعات دقیق و قابل‌اطمینان در سراسر زنجیره تأمین را فراهم می‌آورد.

این استانداردها می‌توانند بهبود بهره‌وری در مدیریت زمان و منابع را ایجاد کنند؛ زیرا فرایندهای شناسایی و رهگیری به‌صورت خودکار و سریع‌تر انجام می‌شود.

منابع

• https://nncgs1.com/
• https://spcri.ir/
• https://gs1-ir.org/

---

[1] Global Standard 1

[2] Global Trade Item Number

[3] Context-dependent feature of the GTIN

[4] Serial Global Trade Item Number

[5] Global Location Number

[6] Serial Shipping Container Code

[7] Global Individual Asset Identifier

[8] Global Returnable Asset Identifier

[9] Radio-frequency identification

[10] Business-to-business

[11] business-to-consumer

[12] Global Data Synchronization Network

[13] Electronic Product Code Information Services

[14] Electronic Product Code