ماهنامه شماره12(مرداد ماه 1395)

مقدمه

سازمان جهاني GS1 با استفاده از استاندارد‌هاي خود اقدام به ارائه را‌هكار‌ها و خدماتي در حوزه‌هاي مختلفي همچون خرده‌فروشي، بهداشت و درمان، حمل‌ونقل و لجستيك، خدمات غذايي، صنعت مالي، بانكداري، پوشاك و غيره كرد‌ه‌است كه در شماره قبلي مجله به قسمت‌هايي از اين خدمات اشاره شد. در اين گزارش به ادامه خدمات و راهكار‌هاي GS1 در بخش‌هاي مختلف صنعت مي‌پردازد.
1 راهکارهای GS1 در صنایع غذایی
محصولات غذايي اعم از مواد خام تا غذاهاي آماده، از كانال‌هاي متنوعي به مصرف‌كنندگان عرضه مي‌شوند. اين محصولات تحت عناوين مختلف در برنامه ها و اقدامات GS1 جهاني و نمايندگان آنها لحاظ مي‌شوند كه بطور كلي مي‌توان به سه طبقه‌بندي ضمني در اين زمينه اشاره نمود:

• خدمات غذايی (كترينگ): شامل تمامي غذاهايي كه بيرون از خانه توسط رستوران‌ها، شركت‌هاي تهيه غذا، مدارس، كافه ها و نظاير آن‌ها و براي مصرف تهيه مي شوند. اين بخش تنها بخشي است كه تحت عنوان Food Service در GS1 جهاني در يك طبقه مجزا در نظر گرفته مي‌شود.
• محصولات غذايي تازه: شامل موادي نظير ميوه و سبزيجات، غلات، گوشت دام و طيور و آبزيان، لبنيات، انواع نان، اغذيه‌ها. اين بخش در تقسيم بنديGS1 جهاني زير بخش خرده فروشي لحاظ مي‌شود، اما GS1 كشورها گاه طبقه-بندي‌هاي متفاوتي مبناي اقدامات قرار مي گيرند. بعنوان مثال GS1 آمريكا اين محصولات را در گروه جداگانه اي قرار داده است.
• محصولات غذايي توليد شده توسط كارخانه‌ها: براي اين محصولات نيز طبقه‌بندي مستقلي وجود نداشته و زير مجموعه محصولات مصرفي و خواروبار در بخش خرده فروشي در نظر گرفته مي‌شوند.
  طبقه بندي‌هاي ديگري نيز توسط GS1 كشورها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. بعنوان مثال GS1 استراليا گروهي براي غذا و آشاميدني‌ها تعريف نموده كه انواع محصولات غذايي را در نظر گرفته است.
  به دليل تاثير مستقيم محصولات غذايي در زندگي روزمره و بهداشت و سلامتي افراد، اين بخش از اهميت بالايي در GS1 برخوردار است. محصولات غذايي بايد سالم و بهداشتي بوده و از طرف ديگر متناسب با نيازها و سليقه هاي مصرف‌كنندگان تهيه شده باشند. علاوه بر اينكه توليدكنندگان و فعالين صنايع غذايي نياز به جلب اعتماد مصرف كنندگان و حصول اطمينان از كيفيت محصولات خود دارند، قوانين متعددي نيز در كشورها براي اين نوع محصولات وضع مي‌شود، كه نيازمند رعايت ملاحظات خاص در طول زنجيره‌تامين است. بكارگيري استانداردهاي GS1 در اين حوزه مي‌تواند ضمن تضمين كيفيت و سلامت محصولات براي مصرف‌كنندگان و كاهش ضايعات مواد غذايي در زنجيره، اين امكان را فراهم مي‌كند كه اين محصولات و محتويات آن‌ها از مزرعه تا محل مصرف آن، قابل رديابي بوده و در صورت وجود هر گونه عدم انطباق يا مورد مشكوك به سرعت قابل جمع آوري باشند.
  شكل ذيل، كاربرد استانداردهاي GS1 و فناوري‌هاي مرتبط در زنجيره‌تامين خدمات غذايي و مزاياي عمده حاصل از بكارگيري آن‌ها را نمايش مي‌دهد. چنانچه مشاهده مي شود، عمده ترين منافع حاصل از اين امر، كاهش ناكارامدي هاي زنجيره، بهبود ايمني غذا و بهبود اطلاعات محصول هستند كه مي‌توانند بواسطه ضبط خودكار داده‌ها، مديريت سفارشات الكترونيكي، شفافيت در موجودي، قابليت رديابي و مديريت فراخوان‌ها و فراهم شدن امکان دسترسی به اطلاعات کامل مبادله ای و تغذیه ای محصول تحقق یابند.

شكل شماره (1): كاربرد استاندارد‌هاي GS1 در بخش خدمات غذايي و مزاياي آن

7.1- مراحل بكارگيري استانداردهايGS1 در زنجيره‌تامين خدمات غذايي

الف) تولید کننده: در مرحله شناسايي، كد GTIN براي جعبه توليد مي شود. اطلاعات محصول تعريف، ايجاد و مديريت مي‌شود. كدهاي مكاني توليدكنندگان نيز تخصيص داده شده و مديريت مي‌شوند.
در مرحله ضبط، باركدها روي جعبه‌ها چاپ مي شوند. كدهاي GTIN و اطلاعات توليد (شماره محموله / انباشته، تاريخ توليد و … ) نيز در صورت نياز روي جعبه‌ها چاپ مي شوند.
در مرحله اشتراك گذاري، اطلاعات محصول تعريف شده و از طريق شبكه GDSN بين اعضاي زنجيره تبادل می شوند. این اطلاعات می تواند شامل ابعاد، وزن‌ها، مواد حساسیت‌زا و نظایر آن‌ها باشد.

شكل شماره (2): بكارگيري استاندارد‌هاي GS1 براي توليد كننده

ب) ارسال توسط تولیدکننده: در مرحله شناسايي، تركيب پالت از لحاظ نوع و تعداد محصولات تعريف شده و مديريت مي‌شود. كدهاي SSCC براي هر پالتي كه قرار است ارسال شود، ايجاد مي‌شوند.
در مرحله ضبط، باركدها براي رديابي محصول در حين حركت آن از توليد به بسته‌بندي و بارگذاري در پالت استفاده مي‌شوند. GTINها و‌SSCC ها نيز براي رديابي محتويات محموله‌هاي ارسالي (شامل پالت‌ها) بكار مي‌روند.
در مرحله اشتراك‌گذاري، اطلاعات و تركيب پالت به كمك SSCC در سيستم برنامه ريزي منابع بنگاه (ERP) ذخيره مي‌شود. اطلاعات موجودي و تحويل نيز به همين ترتيب در سيستم ERP ذخيره مي‌شود. پيش اعلان‌هاي حمل (ASNها) شامل كدهايGTIN ، SSCC‌ها و شماره هاي انباشته/محموله به همراه كدهاي GLN برای عضو بعدی زنجیره ارسال می شود.

شكل شماره (3): بكارگيري استاندارد‌هاي GS1 در مرحله ارسال توليد كننده

ج) توزیع‌کننده: در مرحله شناسايي، كدهاي مكانيGLN توزيع‌كننده تخصيص داده شده و مديريت مي شود.
در مرحله ضبط، كدهاي GTIN و SSCC براي تائيد اعتبار رسيد محموله و اضافه نمودن محصولات به موجودي استفاده مي-شوند. كدهاي GTIN و شماره سريال توليد/انباشته نيز جهت فرآيندهاي گردش موجودي و كنترل كيفيت مورد استفاده قرار مي گيرند. همچنين كدهايGTIN براي انتخاب محصولات و تهيه محموله ها جهت ارسال آنها كاربرد دارند.
در مرحله اشتراك‌گذاري، اطلاعات موجودي و تحويل در سيستم مديريت موجودي ذخيره مي شوند. اطلاعات اصلي محصول نيز از طريق شبكه GDSN در زنجيره به اشتراك گذاشته مي شود. تراكنش‌ها شامل مديريت سفارشات، توليد و ارسال، پيش اعلان‌هاي حمل و صدور صورتحساب نيز از طريق EDI مديريت مي‌شوند.
اطلاعات GDSN به عنوان ورودي در سيستم‌هاي فروش، بازاريابي و مديريت موجودي و ساير سيستم‌هاي کسب‌و‌کار مورد استفاده قرار می گیرند.

شكل شماره (4): بكارگيري استاندارد‌هاي GS1 توسط توزيع‌كننده

د) ارائه‌دهنده خدمات غذایی (رستوران، کترینگ، کافه و …): در مرحله شناسايي، كدهاي مكاني GLN تخصيص داده شده و مديريت مي‌شوند.
در مرحله ضبط، جعبه ها براي اطمينان از تحويل به مكان صحيح (منطبق با GLN داده شده)، رديابي مي شوند تا در نهايت فرآيند انتقال مالكيت محموله از توزيع‌كننده به مرحله بعدي زنجيره تكميل شود. محموله دريافتي، در ارائه كننده خدمات غذايي با سفارش و صورتحساب تطبيق داده و تائيد اعتبار مي شود. كدهاي GTIN شامل سريال توليد يا انباشته و تاريخ توليد، براي مديريت موجودي و بازپرسازي آن مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
در مرحله اشتراك‌گذاري، صورتحساب تحويل شامل GTIN، تاريخ توليد، شماره سريال توليد يا انباشته براي هر جعبه محصول، توسط توزيع‌كننده، براي ارائه كننده خدمات غذايي ارسال مي شود. سپس داده ها در سيستم هاي داخلي ارائه كننده وارد شده و اطلاعات محصول از طريق GDSN به اشتراك گذاشته مي شود. داده هاي GDSN براي شناسايي مواد حساسيت زاي داخل غذا و اطلاعات تغذيه‌اي براي تهيه منوي غذا و ساير موارد مورد استفاده قرار می گیرد.

شكل شماره (5): بكارگيري استاندارد‌هاي GS1 در نقطه مصرف

7.2- كاربرد استانداردهاي GS1 در محصولات غذايي تازه

در زمينه محصولات غذايي تازه ياProduce ، استانداردهاي GS1 مي تواند به رديابي و رهگيري محصولات غذايي از مزرعه تا سفره مصرف‌كننده كمك كند. به اشتراك‌گذاري اطلاعات در بخش هاي مختلف زنجيره‌تامين اين محصولات به كمك اين استانداردها، مي تواند هم نيازهاي خاص اعضاي زنجيره را برآورده نمايد و هم تضميني باشد براي سلامت مواد غذايي. داده هاي بازيابي شده توسط بكارگيري اين استانداردها، مي تواند براي برآورده سازي ضوابط و مقررات ايمني، به منظور برنامه ريزي براي پرسازي مجدد موجودي‌ها و تضمين كيفيت كلي محصولات و در عين حال كاهش يا حذف اتلاف و هدر رفت محصولات مورد استفاده قرار گيرد. به اشتراك‌گذاري اطلاعات دقيق محصولات جهت استفاده كاربران (از طريق تلفن همراه يا اينترنت)، موجب جلب اطمينان مصرف‌كنندگان و كمك به تصميم گيري بهتر آن‌ها در تأمين مواد غذايي مورد نيازشان مي‌شود.
شكل شماره 7، جايگاه استانداردهاي شناسايي GS1 را در بخش هاي زنجيره‌تامين اين نوع محصولات را نشان داده است. مشابه كالاهاي معمولي، به تمامي مكان هاي زنجيره‌تامين اعم از مزرعه، شركت بسته‌بندي‌كننده، توزيع‌كننده يا مراكز توزيع و خرده-فروشي هاي مرتبط، شناسه GLN تخصيص داده مي‌شود. لازم به ذکر است برای محصولات، جعبه ها و نظایر آنها نیز GTIN مورد استفاده قرار می گیرد. همچنين براي شناسايي يكي از ويژگي‌هاي چنين محصولاتي (مانند ميوه ها و سبزيجات)، شكل خاص و گاه كوچك بودن آن‌هاست، كه‌الصاق باركدهاي EAN-13 را مشكل مي‌كند. در چنين شرايطي باركدهاي GS1 DataBar مي‌توانند همان اطلاعات و حتي بيشتر از آن را در فضاي كمتري جاي دهند.

شكل شماره (6): كاربرد GTIN و GLN در زنجيره تامين

7.2.1- مراحل بكارگيري استانداردهايGS1 در زنجيره‌تامين خدمات غذايي تازه

الف) مزرعه دار: در مرحله شناسايي، كد GTIN مي تواند براي هر محصول و جعبه تعريف شود. كد SSCC در سطح پالتي كه در مزرعه بسته بندي مي شود تعريف مي‌شود. اطلاعات محصولات در اين مرحله است كه تعريف، ايجاد و مديريت مي شوند. همچنين در اين مرحله نياز است كد مكانيGLN براي هر مزرعه تخصيص داده شود.
در مرحله ضبط داده ها، شماره انباشته يا محموله براي هر جعبه بسته بندي شده از محصول دريافت مي شود. سپس اطلاعات توليد و انباشته و … به همراه كد GTIN بر روي جعبه ها و به صورت باركد چاپ مي‌شود. همچنين برچسب هاي پالت‌ها با كمك SSCC ايجاد و بر روي هر پالت چاپ مي‌شوند.
در مرحله اشتراك داده ها، اطلاعات محصول از طريق GDSN در سطح زنجيره به اشتراك گذاشته مي‌شود.
بكارگيري اين ابزارها موجب خواهد شد محصولات تهيه شده با برند قابل شناسايي و مشخصي به بازار عرضه شوند. همچنين امكان رديابي و فراخوان محصول توليدي ايجاد خواهد شد. از طرف ديگر به دليل شناسايي دقيق محصول، فرآيندهاي كسب‌وكار براي بروزرساني دقيق عملكرد برداشت محصول و كارايي عمليات لجستيك، بهينه خواهند شد.

شكل شماره(7): استفاده از استاندارد‌هاي GS1 در مزرعه

ب) دریافت محصول در سردخانه مزرعه: در مرحله شناسايي به هنگام دريافت محصولات در سردخانه به منظور نگهداري، كدهاي مكاني GLN ثبت و ذخيره سازي مي شوند.
در مرحله ضبط داده ها، باركدها براي رديابي محصول در حين حركت از محل برداشت به سردخانه، ذخيره سازي و ارسال مورد استفاده قرار مي‌گيرند. همچنين كدهاي GTIN و SSCC براي رديابي محتويات محموله‌هاي ارسالي استفاده مي‌شوند. در مرحله به اشتراك گذاري، داده هاي برداشت محصول، اطلاعات موجودي و اطلاعات تحويل در نرم افزار برنامه ريزي منابع بنگاه ذخيره مي‌شوند. همچنين پيش اعلان هاي حمل يا ASNها كه شامل داده هايي چونGTIN ، SSCC و شماره انباشته يا محموله‌ها به همراه كدهاي مكاني GLN براي عضو بعدي در زنجيره‌تامين ارسال مي‌شوند. استفاده از اين ابزارها موجب بهبود شفافيت در خصوص نحوه جريان محصول در زنجيره خواهد شد. همچنين موجب خواهد شد عمليات دريافت، مديريت موجودي و فرآيندهاي ارسال با كارايي بهتري انجام شوند.

شكل شماره (8): استفاده از استاندارد‌هاي GS1 در سردخانه مزرعه

ج) بسته بندي ‌كننده يا ارسال كننده:
در مرحله شناسايي، كدهاي مكاني GLN مجدداً براي اين اعضاي زنجيره نيز جمع آوري و ضبط مي شوند. كدهاي GTIN و شماره هاي محموله يا انباشته براي محصولات يا جعبه‌هايي كه بسته‌بندي مجدد شده و يا با هم ادغام شده‌اند، توليد مي-شوند.SSCC ها نيز براي پالت‌هاي جديدي كه براي ارسال محموله‌ها مورد استفاده قرار خواهند گرفت، ايجاد مي شوند. در مرحله ضبط، كدهاي GTIN و SSCC براي تائيد رسيد محموله بكار مي روند.
كدهاي GTIN براي حصول اطمينان از صحت محصولات انتخاب شده براي بسته بندي مجدد يا ادغام با يكديگر قابل استفاده هستند. در مرحله اشتراك، پيش اعلان‌هاي حمل يا ASN ها كه حاويGTIN ، SSCC و ساير شماره انباشته يا محموله‌ها و نيز كدهاي مكاني هستند، براي عضو فعال، در مرحله بعدي زنجيره ارسال مي‌شوند. همچنين در اين مرحله اطلاعات موجودي و تحويل در سيستم مديريت انبار WMS بسته‌بندي يا ارسال كننده ذخيره مي شوند. با بكارگيري اين ابزارها، زمان و هزينه صرف شده براي عمليات دستي كاهش يافته و قابليت رديابي در راستاي كسب اطمينان از انجام صحيح و ايمن فرآيندهاي جابجايي بهبود مي‌يابد. همچنين دقت سفارشات افزایش پیدا می کند.

شكل شماره (9): استفاده از استاندارد‌هاي GS1 توسط بسته‌بندي كننده

د) عمده فروش: در مرحله شناسايي، كدهاي مكاني GLN عمده فروش بايد تعريف شده باشند.
در مرحله ضبط، از كدهاي GTIN و SSCC براي تائيد رسيدها استفاده مي شود. همچنين اين كدها به هنگام انبار كردن محصولات و در وهله بعدي انتخاب محصولات از انبار بر حسب سفارش و سپس تهيه محموله براي ارسال مورد استفاده قرار مي-گيرند. در نهايت كدهاي GTIN و شماره هاي انباشته يا محموله براي منظور گردش موجودي و فرآيندهاي كنترل كيفيت بكار مي روند.
در مرحله اشتراك، پيش اعلان‌هاي حمل حاوي كدهايGLN ،GTIN ،SSCC و شماره هاي محموله ارسالي براي مشتري مرحله بعدي زنجيره ارسال مي‌شود. مجدداً در اين بخش زنجيره نيز، اطلاعات موجودي و تحويل در سيستم مديريت موجودي ذخيره مي‌شوند. همچنين نياز است فرآيندهاي تبادل الكترونيكي داده ها (EDI) نيز همگام سازي شده باشند تا ارتباط با مرحله بعدي زنجيره برقرار باشد.
بكارگيري ابزارهاي فوق، موجب بهينه‌سازي بهره‌وري فرآيند دريافت، بهبود مديريت موجودي، افزايش سرعت انتخاب محصول بر اساس سفارش و کاهش اشتباهات در انتخاب و ارسال محصولات شود.

شكل شماره (10): استفاده از استاندارد‌هاي GS1 توسط عمده‌فروش

ه) مرکز توزیع: در مرحله شناسايي، كدهاي مكاني GLN مراكز توزيع بايد تعريف شده باشند.
در مرحله ضبط، مجدداً كدهاي GTIN و SSCC براي تائيد اعتبار رسيدها و تحويل محموله‌ها به موجودي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. كدهاي GTIN و كدهاي Voice Pick براي انتخاب محصولات از انبار و آماده كردن محموله هاي ارسالي از انبار بر اساس سفارشات بكار مي روند. GTINها و شماره هاي محموله به همراه كدهاي Voice Pick براي گردش موجودي و فرآيندهاي كنترل كيفيت مورد استفاده قرار مي گيرند.
در مرحله اشتراك، اطلاعات موجودي و تحويل در سيستم مديريت موجودي مركز توزيع ذخيره مي‌شوند. مجدداً در اين بخش زنجيره نيز بايد همگام سازي فرآيندهاي تبادل الكترونيكي داده ها صورت بگيرد.
بكارگيري ابزارهاي فوق، موجب بهينه‌سازي بهره‌وري دريافت، بهبود مديريت موجودي و افزايش سرعت انتخاب محصولات از انبار و در نهايت كاهش اشتباهات در انتخاب سفارشات مي شود.

شكل شماره (11): استفاده از استاندارد‌هاي GS1 توسط توزيع‌كننده

و) نقطه فروش یا ارائه خدمات (فروشگاه یا رستوران): در مرحله شناسايي، مجدداً نياز است كدهاي مكانيGLN براي محل فروش تعريف و ذخيره سازي شوند.
در مرحله ضبط، جعبه هاي محصولات در طول فرآيندهاي انتخاب و ارسال در كانال توزيع رديابي مي‌شوند، تا از تحويل آن‌ها در محل صحيح اطمينان حاصل شود. بدين ترتيب كد مكاني GLN انتقال مالكيت محموله را در مورد استفاده در سيستم مبتني بر فرمان‌هاي صوتي براي انتخاب محصولات از انبار بر اساس سفارشات، جهت ارسال نقطه فروش تكميل مي كند. كدهايGTIN و شماره هاي محموله، براي پرسازي موجودي استفاده مي شوند.
در مرحله اشتراك، كدهايGTIN و شماره‌هاي محموله براي هر جعبه محصول، از نقطه فروش ارسال مي شود. در اين بخش زنجيره نيز بايد همگام‌سازي فرآيندهاي تبادل الكترونيكي داده ها صورت بگيرد. اطلاعات موجودي و تحويل در سيستم مديريت منابع بنگاه (ERP) ذخيره مي شوند. به هنگام لزوم، اعلان‌هاي فراخوان براي GTINهاي خاص و اطلاعات توليد آن‌ها مي‌تواند گزارشاتي را به فروشگاه‌ها و رستوران‌ها ارسال كند، تا اقدام لازم صورت بگيرد.
بكارگيري ابزارهاي فوق مي‌تواند موجب بهبود كارايي عمليات در فرآيندهاي مختلف شده و آمادگي زنجيره را براي اقدام سريع و دقيق در فراخوان‌ها افزايش دهد. همچنين اطلاعات تكميلي كه در اين مرحله براي محصولات ثبت مي‌شود، قابليت رديابي آن‌ها را افزايش مي‌دهد. در نهايت، همه اين‌ها منجر به حفاظت بهتر از مصرف‌كننده خواهند شد.

شكل شماره (12): استفاده از استاندارد‌هاي GS1 در نقطه مصرف

7.2.2- كاربرد استانداردهاي GS1 در بخش محصولات غذايي كارخانه اي
محصولات غذايي كارخانه اي يا به عبارتي فرآوري شده صنعتي، در GS1 به صورت مجزا در نظر گرفته نمي‌شود و جزئي از بخش خرده فروشي است. بنابراين كاربرد استانداردهاي GS1 در اين بخش شباهت بسياري با ساير بخش‌ها دارد. اما به دليل حساسيت بالاي محصولات غذايي و تاثير مستقيم آن‌ها بر مصرف‌كننده، استانداردهاي GS1 در زنجيره‌تامين اين محصولات، داراي برخي كاربردهاي متفاوت است كه بيشتر جنبه سلامت و بهداشت مصرف‌كنندگان را در بر مي گيرد.
به دليل حساسيت بالاي اين محصولات، نياز است اطلاعات كاملي از آنها در دسترس مصرف‌كنندگان و اعضاي زنجيره قرار گيرد. با بكارگيري استانداردهاي GS1 مي توان اطلاعاتي چون GLN ،GTIN، وزن، ابعاد، اطلاعات تغذيه اي، كشور مبدا، مواد غذايي حساسيت‌زا و ساير افزودني‌ها را براحتي و از طريق EDI يا شبكه داده GDSN به اشتراك گذاشت و زمينه دسترسي مصرف-كنندگان را نيز به اين اطلاعات فراهم نمود. اين اطلاعات مي‌تواند به منظور رديابي محصول نيز مورد استفاده قرار بگيرد كه بخصوص در مورد محصولات غذايي مهم است.
بكارگيري استانداردهاي GS1 در زنجيره‌تامين مي‌تواند آمادگي زنجيره را براي اجراي دقيق و سريع فراخوان محصولات غذايي ناسالم و خطرناك افزايش دهد. در واقع GS1 با تسهيل شناسايي، ضبط و اشتراك‌گذاري اطلاعات محصول بين شركاي تجاري، امكان رديابي محصول تا مبداء توليد آن و در نهايت جمع آوري سريع محصولات ناسالم را از قفسه هاي فروشگاه ها فراهم مي كند.
به كمك استانداردهاي GS1، اطلاعات مهمي در زنجيره‌تامين گردآوري مي‌شوند كه مي توانند براي بازپرسازي موجودي، مديريت طبقه هاي محصولات، ايمني مصرف‌كننده و نظاير آن مورد استفاده قرار بگيرند. شناسه هاي GTIN، شماره هاي انباشته مرتبط با آن‌ها، و تاريخ هاي توليد، انقضاء و غيره در باركد GS1 منظور شده و براي جايگزيني و مديريت موجودي محصولات غذايي و رديابي آنها مورد استفاده قرار مي‌گيرند. بكارگيري اين استانداردها مي تواند به جايگزيني، مرجوع نمودن و يا معدوم كردن موجودي محصولاتي كه تاريخ انقضاي آنها سررسيد شده و يا حتي تشخيص محصولات و مواد تائيد نشده و تقلبي كه ممكن است براي سلامتي مصرف كنندگان خطرناك باشد، كمك نمايد.
تاكنون رسوائي هاي زيادي در مورد محصولات غذايي توليدي رخ داده است. بكارگيري GS1 مي‌تواند با تسهيل رديابي و رهگيري محصولات در طول زنجيره تامين، امكان واكنش سريع و به موقع به اعتراضات مصرف كنندگان و حتي بيماري هاي احتمالي ناشي از مصرف محصولات غذايي ناسالم را فراهم كند. در حال حاضر تنها اطلاعات الصاق شده به بسته‌هاي موادغذايي نيستند كه براي مصرف‌كننده ارزشمند هستند. مصرف كننده ترجيح مي دهد به صورت الكترونيكي نيز به اطلاعات جانبي و اضافي در مورد محصولات خريداري شد دسترسي پيدا كند. با بكارگيري استانداردهاي GS1، ميتوان اطلاعاتي اعم از جزئيات مشخصات محصول، ضمانت‌ها، دستورالعمل‌هاي پخت غذاهاي مختلف با محصول، محصولات و لوازم جانبي مرتبط، GTINها، GSRNها، مرجوعي‌ها،SRN ،GLN ،SGCN و حتي مشوق هاي وفاداري مشتري و پيشنهادات را در اختيار مصرف كنندگان قرار داد.

2 – راهکارهای GS1 در حوزه خدمات مالی

هنگامی که در سال 2008 «لهمان برادرز» که از بزرگترین و با سابقه دارترین بانک های امریکا بود اعلام ورشکستگی نمود، نهادهای تصمیم‌گیر، قادر به برآورد سریع عمق فشارهای مالی شرکای لهمان برادرز و یا کشف سریع و کامل میزان شبکه‌ی عظیم شرکای مرتبط با یکدیگر و لهمان برادرز نبودند. وقوع بحران مالی و مسائل و فجایع ناشی از آن، لزوم ایجاد شناساگرهایی برای بیان ارتباطات مالی موجود در شبکه جهانی را مشخص نمود. با ایجاد این شبکه، شرکت‌ها و نهادهای تصمیم‌گیر در باب مقررات مالی بهتر می‌توانند ماهیت واقعی ریسک‌های موجود در سیستم‌های مالی را تشخیص دهند.
از لحاظ تاریخی، صنعت خدمات مالی فاقد استانداردهای شناسائی مالی طرفین برای برقراری ارتباط در معاملات مالی بوده است. همچنین در حال حاضر نظر بسیاری از افراد بر این است که سیستم‌های شناسائی اختصاصی فاقد قابلیت همکاری هستند. امروزه تنظیم کنندگان و صاحبان سهام در سراسر جهان در حال همکاری به منظور طراحی سیستمی مشترک به نام نهاد حقوقی شناسائی هویت (LEI ) هستند.
هنگامی که صنایع مختلف با این سیستم جهانی مطابقت یافتند، ایجاد گزارشات مالی چه با هدف مدیریت ریسک و چه با اهداف داخلی شرکت ها (جهت بررسی و تصمیم گیری های مختلف) راحت‌تر و در دسترس‌تر خواهد بود. مسلما این سیستم جهانی قابلیت تنظیم مقررات برای پایش و تحلیل تهدیدات مالی را افزایش می دهد و مدیران مالی را برای ارزیابی میزان ریسک شرکت یاری می دهد. همچنین امکان بهبود تحلیل ریسک و تنظیم مقررات، کاهش ریسک شرکتی و بهبود مدیریت ریسک داخلی و توسعه ی نظم بازار را نیز فراهم آورد.
در واقع نهاد حقوقی شناسائی هویت که از این پس LEI خوانده می‌شود کد مرجعی برای شناسایی یکتای واحدهای قانونی مختلف درگیر در تبادلات مالی است. در حال حاضر راه‌های متفاوتی برای شناسایی این واحدها وجود دارد اما یک سامانه‌ی جهانی متحد برای شناسایی این واحدها وجود ندارد. LEI طراحی شده است که حلقه‌ی واسط بین داده‌های مالی باشد. در واقع LEI نخستین شناساگر جهانی و یکتای واحدها است که قابلیت مدیریت ریسک و تنظیم مقررات برای شناسایی دقیق و لحظه به لحظه‌ی بخش‌های درگیر در مبادلات مالی را فراهم می‌کند.
LEI به شرکت‌های حوزه خدمات مالی کمک می کند تا به طور مؤثری تعارضات پیش رو را اندازه گیری و مدیریت کرده و در عین حال بازده عملیاتی و خدمات به مشتریان را به طور قابل توجه افزایش می دهد.
سامانه LEI یک کد الفبایی است که برای شناسایی یکتای واحدهای درگیر در تبادلات و فعالیت های بازارهای مالی به کار می-رود. این سامانه استاندارد جهانی به وسیله گروه 20 (G20) تصویب و مطابق با استانداردهای ISO 17442:2012 در ماه می 2012 در 20 کاراکتر و در ارتباط با کارت‌های تجاری سازماندهی شد.

شكل شماره (13): ساختار كدLEI

لازمه‌ی موفق شدن سامانه‌ی جهانی LEI، حمایت کمیته‌های جهانی قانون‌گذار، شرکت‌های بخش خصوصی و شرکای صنعتی آنهاست که در یک مدل فدرالی نقش خود را به درستی ایفا کنند. در واقع سامانه LEI در سه سطح طرح ریزی شده است. در بالاترین سطح هرم سازمانی LEI «کمیته نظارت و تنظیم مقررات» (ROC) قرار دارد که به کار قانون‌گذاری و نظارت می‌پردازد. کمیته نظارت و تنظیم مقررات مسئول نهایی نظارت بر سامانه‌ی LEI در سطح جهانی است که تنظیم مقررات و حمایت از قوانین اساسی سامانه برای دستیابی به اهداف نهایی را بر عهده دارد. قانون گذاران و ناظران از طریق کمیته نظارت و تنظیم مقررات به کار قانون گذاری و نظارت خود می‌پردازند.
در سطح آخر «واحد عملیات محلی» (LOUs) قرار دارد که وظیفه ی ارائه پیشنهادات محلی، اعتبار سنجی، حفظ و نگهداری اطلاعات، محافظت از اطلاعاتی که می‌بایست به صورت محلی ذخیره شوند و نهایتا تسهیل استفاده از اطلاعات متناسب با زبان محلی و نوع سازمان را فراهم می کند. LOUs نقش زیربنایی در استفاده مفید از اطلاعات محلی، ساختار سازماندهی شرکتی و بخش‌های تجاری دارند.
واحدهای عملیات محلی در ارتباط با واحد عملیات مرکزی (COU) می باشند و این اطمینان را به COU می‌دهند که کلیه ی واحدهای درگیر در LEI هم راستا با قوانین حکومتی و استاندارها (شامل کیفیت، اطمینان و یکتا بودن که لازمه‌ی یک سامانه استاندارد جهانی است) عمل می کنند.
در واقع سطح میانی سامانه جهانی LEI واحد عملیات مرکزی (COU) است که بازوی اساسی سامانه LEI می‌باشد و مسئول تضمین عملیات های مرتبط با یکتا بودن LEIجهانی، یکتا بودن استانداردها و پروتکل‌های جهانی، یکپارچه بودن، دسترسی آزاد به LEI جهانی و کیفیت بالای داده‌های مرجع برای استفاده‌کنندگان است.

شكل شماره (14): سطوح مختلف سامانهLEI

مدل موجود برای اجرایی شدن LEI یک مدل فدرالی است. واحدهای عملیات محلی (LOU) در سامانه‌ی LEI نقش طراح کد، حافظ اطلاعات و اعتبارسنجی اطلاعات را بازی می کنند. واحد عملیات مرکزی (COU) تضمین می‌کند که LEI‌های صادر شده منحصر بفرد و دارای کیفیت بالا هستند و در راستای قوانین حکومتی و استاندارهای مربوطه قرار دارند.

شكل شماره (15): فرآيند صدور LEI

3- راهکارهای GS1 در صنعت بانکداری

GS1 ایالات متحده آمریکا با همکاری شرکای صنعت پول نقد (Cash) در حال ارائه راه حل هایی در جهت شفافیت و بهره وری بیشتر شبکه توزیع پول نقد است. با استفاده از این راهکار همانطور که مشتریان به ردیابی محموله خود تا رسیدن به مقصد می-پردازند، سازمان ها و فروشندگان خدمات و کالا قادر هستند، وضعیت پول نقد دریافتی را در هر زمان مشاهده کنند.
GS1 آمریکا در حال همکاری با جامعه خدمات مالی برای توسعه و اتخاذ استانداردهای داده و ارائه بهترین شیوه برای تدارکات پول نقد مصرف کنندگان و کسب و کارها است. بر این اساس سطح جدیدی از شفافيت پول نقد (Cash Visibility) در دسترس خواهد بود:

• بهبود دقت و صحت داده ها با کاهش ورود دستی اطلاعات
• ارائه سریع راه حل برای اختلافات بین مبداً و مقصد
• ارائه اطلاعات با ارزش در مورد وضعیت و ارزش پول در حال حمل
• امکان دسترسی به وضعیت حمل بسته پول
• برداشت اتوماتیک در قابل برداشت مبتنی بر کاغذ
  با کمک استانداردهای شفافيت پول نقد، طرفین می توانند به راحتی وضعیت ارتباطات سپرده ها یا پول نقد را در طول چرخه رصد کنند. رصد وضعیت پول نقد موجب به وجود آمدن محیط های کنترلی کارآمد و قابل اعتماد در زنجیره تأمین شده و لذا افزایش امنیت و نظارت و همچنین بهبود برنامه ریزی مالی را موجب می شود.
  در ادامه فرآیند مدیریت چرخه پول با استفاده از استانداردهای GS1 را مشاهده می کنید. همانطور که مشخص است از GLN و SSCC برای مشخص کردن مکان ها و محموله های پول به طور منحصر به فرد استفاده می شود.

شكل شماره (16): فرآيند مديريت چرخه نقدينگي با استفاده از استاندارد‌هاي GS1

4 – راهکارهای GS1 در صنعت هوافضا و سایر صنایع دفاعی

استانداردهای GS1 به فعالان صنعت هوافضا و دفاع کمک می کند تا به زبان مشترک صحبت کرده و هزینه های زنجیره‌تأمین کاهش داده و دقت و امنیت این زنجیره را افزایش دهد. در حال حاظر وزارت دفاع آمریکا، شرکت‌هایی که علاقه مند به همکاری با این وزارتخانه را دارند به پیروی از استانداردهای GS1 تشویق می کند.
شماره شناسه های زیر توسط وزارت دفاع آمریکا جهت شناسائی منحصر به فرد دارائی ها به رسمیت شناخته شده است:

• شناسه دارائی های فردی (GIAI)
• شناسه دارائی های برگشت‌پذیر (GRAI)
• شناسه تلفن های همراه (CMTI)
  همچنین از تکنولوژی RFID با استفاده از استانداردهای GS1 در این صنعت استفاده می شود. RFID بر خلاف بارکد سطح پویای داده ها را، می تواند منتقل کند. اطلاعات موجود در تگ RFID می تواند در حرکت اضافه شده یا تغییر کند. استفاده از RFID، شركاي تجاري را قادر می سازد تا همکاری مؤثرتری با يكديگر داشته باشند و همچنین با کاهش اشتباهات و بهبود مدیریت موجودی باعث افزایش امنیت می شود.
  از این رو وزارت دفاع آمریکا از پیمانکاران خود خواسته است تا از تگهای RFID غیرفعال بر روی محصولات خود استفاده کنند.
  5 راهکارهای GS1 برای صنایع High-Tech و الکترونیک
  صنایع با فناوری سطح بالا (High-Tech) و صنعت الکترونیک ذاتاً جهانی هستند و امکان رصد کل زنجیره تأمین یک مزيت ضروری محسوب می شود. توانایی رصد زنجیره تأمین هم یک چالش و هم یک فرصت تلقی می شود. فراتر از رصد کردن، شرکت ها نیازمند ارتباط مؤثر با شرکت‌های کوچک و متوسط (SMEs) براي کنترل هزینه های اجرا و بهبود کیفیت داده ها هستند.
  مزایای کلیدی استفاده از استانداردهای GS1 در صنایع فناوری سطح بالا و صنعت الکترونیک به موارد زیر را می‌توان اشاره نمود:
• بهبود رصد زنجیره تأمین و اشتراک گذاری اطلاعات
• فرآیند های کسب‌و‌کار کارآمد (به عنوان مثال: پیش‌بینی، صورتحساب و خرید)
• به اشتراک گذاری بهینه اطلاعات مبتنی بر استانداردها (به عنوان مثال: محصول، محل، رویدادهای فیزیکی)
• بالابردن دقت حمل‌و‌نقل
• بهبود سرعت رسیدن به بازار